Zainstalowany software i jego rozszerzanie
To, co najbardziej lubię w Symbianie, to jego pełna konfigurowalność i możliwość wręcz nieograniczonej personalizacji (np. menu, klawiszy, czy skrótów w domyślnych aplikacjach). A to dopiero początek. Cała przygoda zaczyna się wraz z instalacją dodatkowych programów pisanych są w powszechnie znanym języku C++ lub też skryptów Python. Dzięki popularnej platformie programistów ogranicza w zasadzie wyłącznie ich własna kreatywność. Przez lata narosło więc tysiące aplikacji, które potrafią dosłownie wszystko. Można nimi: „załatać” braki w standardowej funkcjonalności, np. dodać nowe formaty plików wideo; zastąpić domyślne aplikacje, np. używać Opery Mobile lub wgrać zupełnie nowe funkcje, np. zrzuty ekranu.
Smartfon posiada plaftormę N-Gage, dzięki czemu możemy bawić się najbardziej zaawansowanymi technicznie grami na Nokie. Oprócz aplikacji dedykowanych na Symbiana obsługuje on również najzwyklejszą Javę, bez żadnych ograniczeń rozmiarów MIDletów. Na plus mogę dodać fakt, że względem poprzedniczki włącza się ona zdecydowanie szybciej (przetestowane poprzez porównanie czasów otwierania aplikacji z rozkładami komunikacji miejskiej — 2,5 sek. vs. 4 sek.) oraz wreszcie można regulować w niej głośność dźwięku, co dotychczas było niemożliwe i strasznie denerwowało, pozostawiając do wyboru albo włączanie gier z pełną głośnością, albo przełączanie się na cichy profil każdorazowo przed ich uruchomieniem.
Dodatkowo bardzo łatwo można także całkowicie odmienić wygląd telefonu. Wystarczy wgrać nowe motywy, które są o wiele bardziej rozbudowane i lepiej ingerujące w szatę graficzną niż tematy znane z telefonów bez systemu (dopiero patche graficzne z Series 40 mogą się z nimi równać). Ponadto po zhackowaniu Symbiana zaawansowani użytkownicy mogą podmienić czcionkę (jej wielkość da się akurat zmienić przez fabrycznie zainstalowany Font Magnifer) czy np. zabawić się w podmianę ekranu startowego. Złamanie systemu daje też możliwość wglądu do ukrytych katalogów i uruchamiania przeróżnych patchy, dzięki czemu da się zmieniać zachowanie nawet programów systemowych!
Pomimo wszystkich zalet oprogramowania zewnętrznego w prezentacji smartfonu skupię się wyłącznie na wbudowanej funkcjonalności, którą otrzymuje klient tuż po zakupie. A ta prezentuje się co najmniej naprawdę zadowalająco. Mamy tutaj: zegar światowy z funkcją budzika, kalendarz z funkcją organizera, bardzo prosty kalkulator, konwerter, (stopera i minutnika znanego z telefonów bez systemu brak, jednak nic nie stoi na przeszkodzie, by je doinstalować), zwykłe notatki tekstowe, aktywne notatki z załącznikami, Adobe Reader LE do odczytu dokumentów PDF, Quickoffice otwierający dokumenty Worda, Excela i PowerPointa(!), archiwizer ZIP oraz nowości względem Nokii E51: słownik (trzeba doinstalować język polski), klient YouTube, skróty do portali społecznościowych i skróty do przeróżnych serwisów Nokia Ovi. Po mimowolnym zejściu na starszy Product Code w celu aktualizacji softu z 033.002 straciłem: odtwarzacz Audioteka.pl, Gmail, Psiloc Wireless Presenter (WiPresenter), Psiloc World Traveler oraz dwie standardowe gry (unowocześniony tetris i pasjans).